தமிழகத்தில் வாழ்ந்த மிகச் சிறந்த புலவர்களுள் ஒருவர் கம்பர். தமிழ்மொழியில் தோன்றிய காப்பியங்களுள், தனிச்சிறப்புடைய உலகக் காப்பியங்களின் வரிசையில் வைத்து எண்ணத்தக்க கம்பராமாயணத்தை இயற்றிய பெருமைக்குரியவர் கம்பர். இவர் தஞ்சை மாவட்டத்திலுள்ள திருவழுந்தூர் என்னும் ஊரைச் சேர்ந்தவர் என்பதைத் தனிப்பாடல் ஒன்று புலப்படுத்துகிறது.  கம்பன் என்னும் பெயர், உவர்ச்சர் குலத்தில் பிறந்ததால் வந்தது என்று ஒருசாரார் கூறுகின்றனர். காளிகோவிலில் பூசை செய்யும் மரபினர் என்று உவர்ச்சர்கள் சொல்லப்படுகின்றனர். கம்பர் குழந்தையாகக் காளிகோவில் கம்பத்தின் அருகே கிடந்ததால் அப்பெயர் பெற்றார் என்றும் கூறுகின்றனர். கம்பங்கொல்லையைக் காத்து வந்ததால் கம்பன் என்று பெயர் வழங்கப் பெற்றார் என்றும் சிலர் கூறுகின்றனர். காஞ்சிப்பதியின் இறைவனாகிய "ஏகம்பன்" என்றும் பெயர் இவர்க்கு இடப்பட்டதால் இவர் கம்பன் என அழைக்கப் பெற்றார் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது[1].

கம்பரின் காலம்

​

ராமாயணத்தின் தொடக்கத்தில் ‘கம்பர் தனியன்கள்’ என்னும் தலைப்பில் 17 பாடல்கள் உள்ளன. இவற்றில் ஒரு பாடலில் ‘எண்ணிய சகாப்தம் எண்ணூற்று ஏழின் மேல்’ என்னும் தொடர் அமைந்துள்ளது. இத்தொடர் ராமாயணம் எழுதப்பட்ட காலத்தை உணர்த்துவதாக உள்ளது. இப்பாடலை ஆதாரமாகக் கொண்டு கம்பர் ராமாயணத்தை அரங்கேற்றிய காலம் பொ.ஆ. (பொது ஆண்டு)  885 என்று அறிஞர்கள் கூறுவார்கள். ஆனால், இத்தனியன்கள் கம்பர் காலத்திற்கும் பின்னால் பொ.ஆ. 16ஆம் நூற்றாண்டில் யாரோ சிலர் எழுதி இடைச்செருகலாகச் சேர்த்திருக்க வேண்டும் என்று வையாபுரிப் பிள்ளை கருதுகிறார். இதேபோல் ஆவின் கொடைச் சகரர் என்னும் பாடலை ஆதாரமாகக் கொண்டு கம்பர் காலம் பொ.ஆ. 978 என்று சிலர் விளக்கியுள்ளனர். இது முதலாம் இராசராச சோழனுக்கு முன்பு இருந்த உத்தம சோழன் காலம் ஆகும். இந்தக் காலத்தையும் சில சான்றுகள் கொண்டு அறிஞர்கள் மறுத்துள்ளனர்.

கம்பருடைய காலம் மூன்றாம் குலோத்துங்கன் வாழ்ந்த காலம் என்று அறிஞர் பலரும் கூறியுள்ளனர். மூன்றாம் குலோத்துங்கன் வாழ்ந்த காலம் பொ.ஆ. 12ஆம் நூற்றாண்டு ஆகும். பொ.ஆ. 1376இல் பொறிக்கப்பட்ட ஒரு கன்னடக் கல்வெட்டை இவ்விடத்தில் குறிப்பிட வேண்டும். அந்தக் கல்வெட்டு தோன்றிய காலத்திற்கு முன்பு இரண்டு தலைமுறைக் காலமாகக் கம்பராமாயணம் கன்னட நாட்டில் வழங்கி வந்ததைத் தெரிவிக்கிறது. எனவே, பொ.ஆ. 1325க்கு முன்பே கம்பர் காவியம் தோன்றியிருக்க வேண்டும் என்று மா. இராசமாணிக்கனார் கருதுகிறார்.

கம்பர், சீவக சிந்தாமணி ஆசிரியர் திருத்தக்க தேவர்க்குப் பிற்பட்டவர் என்பது அறிஞர் பலரும் ஒப்புக்கொண்ட உண்மை. கம்பர் சோழ மன்னனோடு மாறுபட்டு ஆந்திர நாட்டில் சில காலம் தங்கினார். இவர் தங்கியிருந்த நாடு ஓரங்கல் என்பதாகும். அந்த நாட்டின் அரசன் பிரதாபருத்திரன். அவன் காலம் பொ. ஆ. 1162முதல் 1197வரை ஆகும். இதே காலக்கட்டத்தில் சோழப் பேரரசனாக இருந்தவன் மூன்றாம் குலோத்துங்கன். இவன் காலம் பொ.ஆ. 1178முதல் 1208வரை ஆகும்.  எனவே, கம்பர் காலம் பொ.ஊ. 12ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி என்று முடிவு கூறலாம். கம்பர், சீவக சிந்தாமணி ஆசிரியர் திருத்தக்க தேவர்க்குப் பிற்பட்டவர் என்பது அறிஞர் பலரும் ஒப்புக்கொண்ட உண்மை.

கம்பராமாயணம்

​

கம்பர் இயற்றிய கம்பராமாயணம் முதலில் ராமவதாரம் என்று பெயரிடப்பட்டதாகக் குறிப்புகள் உள்ளன. எனினும், கம்பராமாயணம் என்னும் பெயரே நிலைத்துவிட்டது. இந்நூல் ஆறு காண்டங்களைக் கொண்டது. அக்காண்டங்கள் பின்வருவன: பால காண்டம், அயோத்தியா காண்டம், ஆரண்ய காண்டம், கிட்கிந்தா காண்டம், சுந்தர காண்டம், யுத்த காண்டம் ஆகியன. மொத்தம் 10, 569 பாடல்கள் கம்பராமாயணத்தில் இடம்பெற்றுள்ளன.

கம்பராமாயணத்தின் மூலம் வால்மீகியின் ராமாயணம்.  எனினும், கம்பர் வெறும் மொழிபெயர்ப்பாகப் படைக்காமல் தம் ராமாயணத்தை ஒரு மூல காவியமாகவே இயற்றியுள்ளது வியப்பிற்கும் தமிழ் மக்களின் நன்றிக்கும் உரியது. கம்பர் காலத்திற்கு முன்பே தமிழ்மொழி தொல்காப்பியம், சங்க நூல்கள், திருக்குறள், வைணவ நூல்கள், சைவ நூல்கள் எனப் பல்வேறு நூல்களைத் தந்து சிறப்புற்று விளங்கிற்று. ஆயினும், கம்பர் புதியதொரு படைப்பு நெறியை உருவாக்கியிருப்பதாக அறிஞர்கள் கருதுகிறார்கள்.  

கம்பராமாயணம் தோன்றுவதற்கு முன்பாகவே தமிழ் மக்கள் ராமாயணக் கதைபற்றிப் பொதுவாகத் தெரிந்துவைத்திருந்தனர். குறிப்பாக, ஆழ்வார்கள் பாசுரங்களின்வழி ராமன் கதையில் உள்ள முக்கியக் கட்டங்கள் மக்களுக்கு முன்னறிவாக இருந்தன. அத்தகைய சூழலில் மக்களின் கவனத்தை ஈர்க்கும்படியாகக் கம்பராமாயணத்தை இயற்றவேண்டும் என்னும் தேவையும் அவசியமும் கம்பர்க்கு எழுந்தது. அக்காரணத்தால், படைப்புத் திறமை, கற்பனையாற்றல், பாத்திரப் படைப்பு, கதை நிகழ்ச்சி, நாடக உத்தி, சந்தப் புலமை முதலியவற்றில் தனித்திறமையைக் காட்டவேண்டிய நெருக்கடி கம்பர்க்கு இருந்துள்ளது. கம்பரின் கவித்திறம் தமிழ்க் கவிதைக்குத் திருப்புமுனையாகவும் புதிய எதிர்காலமுமாகவும் அமைந்தது. கம்பர்க்குப் பின் தோன்றிய கற்றறிந்த புலவர்கள் கம்பராமாயணப் பாடல்களை எடுத்து மொழிவதோடு விரித்துரைத்தும் மக்களை மெய்சிலிர்க்க வைத்தனர்.

கம்பரும் சடையப்ப வள்ளலும்